Miasta partnerskie

28 lutego br., w związku z agresją zbrojną Federacji Rosyjskiej na niepodległą Ukrainę oraz aktywnym wsparciem tej inwazji przez Republikę Białorusi, Prezydent Miasta Elbląg Witold Wróblewski wraz z Przewodniczącym Rady Miejskiej w Elblągu Antonim Czyżykiem, podjęli decyzję o zerwaniu współpracy z miastami partnerskimi z Rosji i Białorusi: Bałtijskiem, Kaliningradem, Nowogrodem Wielkim i Nowogródkiem.

    
Liczące około 79 tys. mieszkańców Szombathely to dziesiąte co do wielkości miasto na Węgrzech. Znajduje się w regionie zachodnim Kraju Zadunajskiego, około 220 kilometrów na zachód od Budapesztu i ok. 15 kilometrów na wschód od granicy z Austrią. Szombathley jest ważnym węzłem komunikacyjnym współczesnych Węgier.
Węgierska nazwa miasta pochodzi od dwóch słów – Szombat (sobota) i hely (miejsce) – ‘miejsce sobotniego jarmarku’ i nawiązuje do słynnych jarmarków, które odbywały się w mieście w każdą sobotę.
    Szombathely to jedno z najstarszych miast na Węgrzech. Zostało założone przez Rzymian w 45 roku p.n.e. pod nazwą Colonia Claudia Savaria i była stolicą (od 107 roku) rzymskiej prowincji Górnej Panonii (Panonia Superior), przez którą przebiegała ważna droga handlowa ówczesnego świata „Bursztynowy Szlak”.
    Od XI wieku miasto znajduje się w granicach królestwa węgierskiego.  W XIII wieku zostało najechane i zniszczone przez oddziały tureckie. Przez pewien czas Szombathely posiadało status wolnego miasta królewskiego. W 1777 roku miasto stało się stolicą biskupstwa, dzięki czemu wzniesiono monumentalną katedrę – trzecią co do wielkości na Węgrzech. W czasie II wojny światowej centrum miasta zostało zniszczone przez wojska aliantów. Rozległe zniszczenia w katedrze naprawiono w 1947 roku.
W Szombathely zachowało się wiele interesujących zabytków, w tym z okresu rzymskiego. Szombathely to miasto nastawione na turystykę – jest organizatorem znanego na całym świecie festiwalu – Karnawału Historycznego SAVARIA (Savaria Historical Carnival), nawiązującego do czasów Cesarstwa Rzymskiego, upamiętniającego bogatą przeszłość miasta.
Umowa miast siostrzanych została podpisana w Szombathely 6 maja 2022.

http://www.szombathely.hu

Miasto położone na obszarze 11,340 km2 w południowo-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Guangxi. Od 2004 roku posiada status prefektury miejskiej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2,498,236.

Laibin leży w regionie o wielowiekowej tradycji, bogatej historii i różnorodności kulturowej. Samo miasto jest jednak młode, ale rozwija się bardzo dynamicznie. Laibin stanowi prężny ośrodek przemysłowy obejmujący ponad 600 branż, wśród których do największych należą przetwórnie trzciny cukrowej, elektrownie, fabryki materiałów budowlanych, przemysł górniczy i przemysł związany z medycyną chińską. Laibin to także ważny węzeł komunikacyjny obejmujący regionalne i krajowe autostrady, linie kolejowe i drogi wodne wzdłuż rzeki Hongshui.

List intencyjny współpracy partnerskiej między miastami podpisano w Elblągu 22 października 2011 r.  

http://www.laibin.gov.cn/

Narwa - miasto w północno-wschodniej Estonii, na granicy z Rosją, 212 km od estońskiej stolicy – Tallina i 150 km od Sankt Petersburga. Jest położona na lewym brzegu rzeki Narwy, 14 km od jej ujścia do Zatoki Fińskiej. Po drugiej stronie rzeki znajduje się rosyjskie miasto Iwangorod (w latach 1920-1940 w granicach Estonii). W samym ujściu rzeki znajduje się nadmorski kurort Narwa-Jõesuu.
Narwa została założona w XIII w. przez Duńczyków. Pierwsza zachowana wzmianka: 1240 r. Prawa miejskie 1345 r.. W  1294 r.  zajęły ją  i spaliły wojska księstwa Nowogrodu. W 1346 r. Miasto znalazło się pod panowaniem inflanckich Krzyżaków. W latach 1558-1581 Narwa była okupowana przez Rosjan i Szwedów. W rozegranej w 1700 r. bitwie pod Narwą wojska Szwecji pokonały rosyjskie wojska Piotra I. W 1704 r. Narwę zajęły wojska rosyjskie i od tego czasu aż do 1919 r. miasto znajdowało się w granicach Rosji, a od 1917 r. – w granicach Estonii. W 1940 r. Narwa została anektowana przez ZSRR i aż do 1991 r. pozostawała w granicach Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Obecnie w granicach niepodległej Estonii.
Narwa zajmuje trzecie miejsce pod względem liczby mieszkańców za Tallinem i Tartu. Mieszka w Narwie 64 667 osób (1.01.2010.). Jest to typowe miasto pogranicza, a radziecka polityka migracyjna sprawiła, że obecnie w Narwie Estończycy stanowią mniejszość – mieszka ich zaledwie  2 498 (3,86 %). Największą grupę mieszkańców stanowią Rosjanie  53 039 (82,02 %), mieszkają też Ukraińcy  1 652 (2,55 %) i Białorusini  1 377 (2,13%).
Narwa jest ważnym drogowym węzłem komunikacyjnym Estonii, ośrodkiem przemysłu energetycznego i włókienniczego (głównie bawełnianego), a także drzewnego i spożywczego.
Zachowane zabytki: zamek (XIII-XV w.), fragmenty obwarowań miejskich (XIV w.), ratusz (XVII w.), domy mieszkalne i kamienice (XVI, XVII w.).
Porozumienie o stałej współpracy Narwy i Elbląga zostało podpisane 8.08.2006 r. w celu podejmowania i rozwiązywania problemów umożliwiających przyspieszenie wszechstronnego rozwoju obu miast, a także zacieśniania kontaktów między nimi.
https://www.narva.ee/

Nowy Sącz położony jest w południowo-wschodniej części województwa małopolskiego, leży na styku Beskidów i Pogórza Karpackiego, 30 km od granicy ze Słowacją. Powierzchnia miasta wynosi 60 km2. Liczy 85 tys. mieszkańców.
Miasto lokował król Wacław II Czeski 8 listopada 1292 roku. Nowy Sącz stał się ważnym ośrodkiem administracyjnym, a także centrum rozwoju rzemiosła i handlu.
Obecnie w mieście jest zarejestrowanych ok. 8000 podmiotów gospodarczych, wśród nich wiele renomowanych i znanych firm, w branżach takich jak: spożywcza (lody, wyroby
z kurczaka), informatyczna, meblarska, spedycyjna, produkcyjna (okna dachowe, bramy garażowe, elektrody węglowe), budowlana.
Od kilku lat miasto jest także szybko rozwijającym się ośrodkiem akademickim. Obok znanej w kraju i za granicą Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis University mieści się tu Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa oraz Sądecka Wyższa Szkoła Zawodowa oraz 4 filie krakowskich uczelni.
Nowy Sącz jest jednym z ważniejszych centrów kulturalnych województwa małopolskiego, poprzez swe niezwykle atrakcyjne położenie geograficzne. Jest również znanym ośrodkiem turystycznym.
Do najciekawszych zabytków należą: zabytkowy, secesyjny układ urbanistyczny rynku z przełomu XIX i XX wieku, gotycki kościół pw. św. Małgorzaty z przełomu XIV i XV wieku, gotycki Dom Kanoniczy z XV – XVI wieku, kościół pw. św. Ducha z początku XV wieku i klasztor – niegdyś oo. norbertanów, a obecnie oo. jezuitów - ufundowany przez Władysława Jagiełłę. Zachowały się też fragmenty średniowiecznych murów miejskich.
http://www.nowysacz.pl

Tainan zamieszkany przez 740.000 osób jest najstarszym miastem na wyspie Tajwan. Położony jest na równinie Chianan, na zachodnim brzegu wyspy. Jego charakter przez wieki kształtowała mieszanka wpływów orientalnych i zachodnich. W Tainan znajduje się aż jedna trzecia wszystkich tajwańskich zabytków pierwszej klasy. Tainan to także miejsce nowoczesnego przemysłu. Na ponad 700 hektarach utworzony został park grupujący przedsiębiorstwa branży high-tech i integrujący je z zielonymi, ekologicznymi terenami parku. W mieście działa Uniwersytet Cheng Kung. Umowa  o partnerstwie pomiędzy Tainan a Elblągiem podpisana została 29 kwietnia 2004 roku. Współpraca dotyczy wymiany doświadczeń i informacji w zakresie funkcjonowania administracji samorządowej, zarządzania gospodarką komunalną, nauki, handlu, sportu, turystyki i edukacji.

http://www.tncg.gov.tw/tainan/

West Wiltshire położone jest w południowo-wschodniej Anglii, 10 mil na wschód od Bath i 90 mil na  zachód od Londynu. Zajmuje powierzchnię 200 mil kwadratowych, zamieszkuje je 118 tysięcy ludzi. Okręg ten, wyjątkowy w swym charakterze, pełen jest terenów niezwykle pięknych pod względem walorów przyrodniczych, atrakcyjnych z turystycznego i rekreacyjnego punktu widzenia kanałów. Odwiedzić tu można zarówno niewielkie, romantyczne wioski, jak i pięć historycznych miast targowych. 31 marca 2000 r. w Trowbridge podpisano z hrabstwem West Wiltshire oraz z jego pięcioma miastami: Bradford-on-Avon, Melksham, Trowbridge, Warminster i Westbury umowę o partnerstwie. Współpraca polega na wymianie informacji w zakresie lokalnych samorządów, organizacji usług publicznych, na wspieraniu kontaktów ekonomicznych i handlowych pomiędzy przedsiębiorstwami i organizacjami handlowymi, na współpracy pomiędzy organizacjami i prywatnymi osobami z Elbląga i terenu West Wiltshire na polu kultury, sportu, turystyki.

http://www.wiltshire.gov.uk/index.htm

http://www.trowbridge.gov.uk/

Tarnopol, Ternopil, miasto obwodowe w zachodniej Ukrainie, na Wyżynie Podolskiej, nad rzeką Seret (dopływ Dniestru). 230 tys. mieszkańców. Osada ruska na terenie księstwa halicko-włodzimierskiego, włączonego do Polski w 2. połowie XIV w. Zniszczona w XIV w. przez najazd mongolsko-tatarski. Na jej miejscu powstało miasto założone przez hetmana J. Tarnowskiego, który w 1540 uzyskał przywilej lokacyjny od króla Zygmunta I Starego. W okresie międzywojennym w odrodzonej Polsce, od 1921 stolica województwa. W 1945 włączony do Ukraińskiej SRR. Od 1991 w granicach niepodległej Ukrainy. Duży ośrodek przemysłowy. Węzeł kolejowy i drogowy. Port lotniczy. Zabytki: cerkiew (XVI w.), kościół i klasztor Dominikanów (XVIII w.). Zamek Tarnowskich i Potockich (połowa XVI, XVIII w., gruntownie przebudowany XIX w.). Umowę o partnerstwie obu miast podpisano w 1992 roku. Współpraca Elbląga i Tarnopola odbywa się na płaszczyźnie wymiany doświadczeń z zakresu funkcjonowania gospodarki komunalnej, współpracy gospodarczej i kulturalnej.

www.rada.te.ua

Miasto w prowincji Blekinge, regionie zwanym "zielony ogród Szwecji", ośrodek przemysłowy i administracyjny. Jedno z dziesięciu europejskich miast wiodących w dziedzinie informatyki. Ronneby, nad rzeką Ronnebyan, 30 tys. mieszkańców. Lokowane ok. 1230. Prawa miejskie do 1679 i ponownie od 1879. Wielokrotnie niszczone podczas wojen szwedzko-duńskich. 1564 żołnierze króla Eryka XIV zamordowali szukających schronienia w tutejszym kościele ok. 2000 mieszkańców miasta. W XVII w. po założeniu Karlskrony znaczenie miasta jako ośrodka handlowego upadło. Umowę o przyjaźni miast podpisano 16 maja 1991r. Obie strony zadeklarowały gotowość współpracy w dziedzinie wymiany studentów i młodzieży, wymiany informacji, kontaktów handlowych pomiędzy przedsiębiorstwami, wymiany doświadczeń w zakresie gospodarki komunalnej oraz współpracy na polu ochrony środowiska.
http://www.ronneby.se

Lipawa, Liepaja, do 1917 Libawa, Lijepaja, miasto w zachodniej Łotwie, nad Morzem Bałtyckim. 114 tys. mieszkańców (1992). Historia: wzmiankowana 1253 jako osada rybacka, 1263 jako twierdza inflanckiego Zakonu Kawalerów Mieczowych. Prawa miejskie 1625. 1795, wraz z księstwem Kurlandii i Semigalii, włączona do Rosji. Rozwijała się gospodarczo dzięki połączeniu kolejowemu z Romnym (1877). 1918-1940 w granicach Łotwy. 1940-1990 w Łotewskiej SRR, od 1990 w niepodległej Łotwie. Zakłady przemysłu maszynowego, metalowego, spożywczego, włókienniczego, skórzanego, obuwniczego, drzewnego. Port handlowy i rybacki. Uzdrowisko klimatyczne i balneologiczne. Węzeł komunikacyjny. Wyższa szkoła pedagogiczna. Zabytki: barokowy zbór luterański (XVIII w.), domy na wybrzeżu portowym (XVII-XVIII w.).
Umowa o współpracy między miastami podpisana została w 1991r. Współpraca dotyczy kontaktów między mieszkańcami obu miast, współpracy instytucji kulturalnych, naukowych, oświatowych i sportowych, a także firm, organizacji społecznych i samorządowych.

www.liepaja.lv